به گزارش کالاخبر به نقل از فولاد ایران، از سوی دیگر قطع برق و کاهش تقاضا ناشی از بحران ساخت و ساز در چین در مسیر رشد قرار دارد. حتی بدتر، اثر آبشاری بر عرضه کالاهای حیاتی مانند زغال سنگ کک و سنگ آهن تأثیر گذاشته است.

مانند هند، رشد زیرساخت ها نقش مهمی در مصرف فولاد چین ایفا می کند. با این حال، به دلیل کاهش سرعت پس از کووید-۱۹ و بدتر شدن بحران املاک، بخش فولاد آنطور که پیش بینی شده بود، جان نگرفته است.

بسیاری در چین امید خود را برای تغییر در آینده نزدیک از دست داده اند. این بدبینی در بسیاری از گزارش هایی که از چین منتشر می شود، آشکار است.

بحران املاک و مستغلات نه تنها بر توسعه دهندگان املاک و فولادسازان بلکه حتی بانک ها را نیز تحت تاثیر قرار داده است. کارخانه‌های فولاد چین که زمانی یکی از بزرگترین تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان فولاد و محصولات مرتبط بود، به طور منظم بیش از یک میلیارد تن تولید می‌کردند. این حدود نیمی از کل تولید جهانی را تشکیل می دهد.

بزرگترین کالای صادراتی استرالیا، سنگ آهن، به دلیل کندی چین با تهدیدات زنجیره تامین مواجه است. کارشناسان پیش بینی می کنند که با تشدید بحران املاک چین، قیمت ها در سال ۲۰۲۳  تا ۵۰ درصد کاهش خواهد یافت.

بانک جمهوری خلق چین اقداماتی مانند کاهش نرخ وام مسکن پنج ساله و نرخ اولیه وام یک ساله را اعلام کرد. با این حال، بسیاری احساس می‌کنند که این اقدام کمی دیر بود.

کارخانه های فولاد زمانی در خط مقدم توسعه اقتصادی چین بودند. اما اکنون شرایط به حدی بد شده که بسیاری از آنها در آستانه بسته شدن هستند.

موج گرما در بسیاری از مناطق چین منجر به جیره بندی برق شد. این امر اخیراً منجر به تعطیلی موقت کارخانه های مختلف فولاد چینی شد. حدود ۲۰ کارخانه فولاد در مناطق جنوب غربی چین فعالیت خود را به حالت تعلیق درآوردند.

برخلاف بحران بازار املاک در سال ۲۰۱۵، رئیس جمهور چین اکنون تمایلی به راه اندازی بسته محرک مالی ندارد که می تواند هزینه های زیرساختی را آغاز کند و به طور غیرمستقیم بخش فولاد و سنگ معدن را احیا کند. این امر فضای محدودی را برای مانور سازندگان فولاد باقی می گذارد.