به گزارش «پایگاه خبری بورس کالای ایران»،  تولید کنسانتره سنگ آهن نیز بین اکتبر ۲۰۱۵ تا مارس ۲۰۱۶ حدود ۱۶.۶ درصد افت داشته است. نکته اصلی این است که بیش از ۸۰ درصد معادن سنگ آهن چین به کارخانه های دولتی تولیدکننده فولاد تعلق دارند.

بر این اساس همین امر حمایت دولتی را ثابت می کند؛ چرا که آنها مشتری ثابتی دارند و از منافع دولتی دیگری نیز بهره می برند، همچنین می توانند خود را با میزان تولید کارخانه های خریدار، پرداخت با تاخیر  و سایر موارد تطبیق دهند.

از آنجایی که کاهش تولید هزینه ها را بالا می برد فولادسازان دولتی تولید باثباتی دارند و نیاز به سنگ آهن آن ها باثبات می ماند.

با این که صنعت فولاد چین شرایط مساعدی ندارد دولت دست از حمایت از کارخانه های دولتی بر نمی دارد چرا که عملکرد خوب آن ها نه تنها به نفع اقتصاد است بلکه مانع از آشوب های اجتماعی نیز می شود.

اخیرا دولت چین برای سال ۲۰۱۶ رشد اقتصادی ۶.۵ تا ۷ درصدی را پیش بینی کرده در حالی که توجه به خطر ایجاد حباب اقتصادی نداشته است.

توجیه دیگری که می توان در مورد حمایت دولت چین از معادن سنگ آهن داشت این است که حتی اگر دولت چین ظرفیت تولید فولاد را در ۵ سال ۱۰۰ تا ۱۵۰ میلیون تن پایین بیاورد باز هم بزرگترین تولیدکننده فولاد دنیا خواهد بود و نسبت به رقیب بعدی ژاپن ۶ برابر تولید بیشتری دارد. از این رو نیاز به سنگ آهن همیشه وجود خواهد داشت. به همین دلیل کاری مشابه بازار آلومینیوم و زغال سنگ حرارتی انجام  خواهد داد و با ایجاد مازاد عرضه در بازار سنگ آهن، به عنوان یک مصرف کننده سود خواهد برد.

منبع: ایفنا