• ۲ اسفند ۱۳۹۴ - ۱۰:۱۲
  • کد خبر: 2087
arcelor-mittal-muls-plant-closure-chinese-consoritum-zuma-brics.jpg

نزديک به نيم قرن از عمر صنعت فولاد ايران مي گذرد، با اين حال به عقيده منتقدان، اين صنعت نتوانسته نسبت به عمري که از سر گذرانده است رشد و نمو داشته باشد.

به گزارش «پایگاه خبری بورس کالای ایران»، يکي از چالش هايي که منتقدان در رابطه با صنعت فولاد به آن اشاره مي کنند وجود واحدهاي بي شمار توليد فولاد در کشور با ظرفيت هاي پايين است. اين انتقاد البته از نگاه دست اندرکاران صنعت فولاد نيز پذيرفته شده است تا آنجا که آنها در تلاشند نخستين کنسرسيوم توليد فولادکشور را در منطقه ويژه خليج فارس احداث کنند و به فعاليت هاي جزيره اي فولادسازان در منطقه پايان دهند.

بر اين اساس چنانچه ايده ايجاد اين کنسرسيوم عملي شود، شش شرکت توليدکننده فولاد در منطقه ياد شده با هدف رسيدن به توليد۱۰ميليون تني با يکديگر ادغام خواهند شد. رسيدن به توليدي ۱۰ ميليون تني در منطقه ويژه خليج فارس هدفي است که رئيس انجمن فولادسازان آن را مي گويد. به عقيده مديرعامل شرکت فولاد مبارکه اصفهان، در صورت رسيدن به اين هدف، با توجه به موقعيت جغرافيايي منطقه ويژه خليج فارس و قرار داشتن آن در کنار دريا، مي توان روي صادرات اين حجم از توليد حساب ويژه اي باز کرد. با اين تفاسير به نظر مي رسد چنانچه اين طرح عملياتي شود، صنعت فولاد ايران بتواند در مسير بلوغ خود گام بردارد، هرچند اين بلوغ نسبت به همسالان اين صنعت در کشورهاي ديگر با فاصله اي چشم گير آغاز شده باشد. بهرام سبحاني به عنوان يکي از حاميان طرح ادغام شرکت هاي فولادي در منطقه ويژه خليج فارس در رابطه با احتمال تشکيل کنسرسيوم فولاد در منطقه ويژه خليج فارس به گفت: اگر بخواهيم ملي فکر بکنيم اين اتفاق بايد رخ بدهد، در حال حاضر شش شرکت در منطقه ويژه خليج فارس به صورت جزيره اي مشغول به کار هستند و سرمايه گذار ي هاي آنها هم به صورت لکه اي است که اين شکل از فعاليت به معناي اتلاف وقت، انرژي و منابع است. سبحاني در ادامه با اشاره به اين نکته که در سيستم فعلي هرکدام از اين شرکت ها بايد به تنهايي براي خود زيربناهايي فراهم کنند، مي گويد: در حال حاضر يکي از بزرگ ترين مشکلات صنعت فولاد ما توليد در ظرفيت هاي پايين است که اصلااقتصادي نيست. با توجه به اين نکات پيشنهاد ما اين بود همه شرکت هايي که در اين منطقه سرمايه گذاري کرده اند يا در حال سرمايه گذاري هستند تبديل به يک مجموعه مشترک بشوند و هر کدام از اينها سرمايه گذاري هاي خود را به عنوان آورده به شرکت مشترک بياورند، همان طور که امروز شرکت ها يا بانک هاي مختلفي در فولاد مبارکه سهامدار هستند و به نوعي صاحب اين مجموعه بزرگ هستند.

سبحاني عقيده دارد چنانچه اين اتفاق عملياتي شود و هرکدام از شرکت هاي حاضر در منطقه ويژه خليج فارس سرمايه گذاري هاي خود را به عنوان سهم و آورده به يک شرکت مشترک بياورند، مي توان با تکيه بر پتانسيل هاي موجود برنامه ريزي خوبي براي آينده اين منطقه کرد. او در توضيح بيشتر مي گويد: با راه اندازي يک شرکت ادغامي فولاد در منطقه مي توان يک مجموعه بزرگ ۱۰ ميليون تني را تعريف کرد که اين اتفاق يک همگرايي در منطقه ايجاد مي کند و هزينه ها را به شدت کاهش مي دهد. در چنين شرايطي يک پست برق کافي خواهد بود يا يک خط راه آهن کفايت خواهد کرد، زيرا زيربناها همگي مشترک خواهند شد، براي مثال هرکسي براي خودش به تنهايي يک سيستم تصفيه آب تاسيس نخواهد کرد و يک مجموعه متمرکز در منطقه براي توليد فولاد ايجاد خواهد شد. چنين شکلي از سرمايه گذاري هزينه هاي توليد را کاهش مي دهد و رقابت در بازارهاي جهاني را نيز ساده تر مي کند.

ظرفيت توليد ۱۰ ميليون تني در منطقه وجود دارد

سبحاني در پاسخ به اين سوال که عدد ۱۰ ميليون تن توليد براي کنسرسيوم توليد فولاد تا چه ميزان قطعي است، مي گويد: اين رقم اولين بار بعد از سفر رئيس جمهوري به هرمزگان مطرح شد. اين سفر چيزي حدود يک سال قبل انجام شد و رئيس جمهوري در اين سفر اعلام کرد که اين منطقه بايد سالانه ۱۰ ميليون تن فولاد توليد کند. واقعا چنين پتانسيلي نيز در منطقه وجود دارد، از قرار داشتن در کنار دريا گرفته که کار صادرات را بسيار آسان مي کند تا نيروي انساني و مسائلي از اين دست.

سبحاني با تاکيد بر اينکه در طرح ها و سرمايه گذاري هاي جديد هدف بايد توليد فولاد براي صادرات باشد، گفت: ما تاکنون براي توليد ۲۵ ميليون تن فولاد سرمايه گذاري کرده ايم، در نهايت در افق ۱۴۰۴ شايد براي مصرف داخلي خودمان به پنج ميليون تن توليد بيشتر نياز داشته باشيم که در مجموع مي شود ۳۰ ميليون تن، در چنين شرايطي بايد براي چيزي حدود ۲۰ تا ۲۵ ميليون تن برنامه صادرات داشته باشيم، زيرا قرار است در افق سال ۱۴۰۴ توليد ما ۵۵ ميليون تن باشد. در چنين شرايطي منطقه ويژه خليج فارس پتانسيل هاي خوبي هم براي توليد و هم براي صادرات دارد، زيرا مهم ترين ويژگي اين منطقه قرار گرفتن در کنار دريا است. اين ويژگي جغرافيايي هزينه هاي حمل و نقل را براي صادرات به شدت کاهش مي دهد. براي مثال ما در فولاد مبارکه توليد مي کنيم و آن را براي صادرات به بندرعباس مي فرستيم يا مواد اوليه را براي صادرات به بندرعباس مي فرستيم اما اگر امکانات توليد در اين منطقه وجود داشته باشد اين مواد اوليه در منطقه تبديل به کالا و سپس يکجا صادر مي شود.

طرح ادغام و مساله بلوغ

اگرچه حرکت به سوي طرح ادغام شرکت هاي فولادي به دليل مزيت هايي که دارد از نگاه کارشناسان اقدامي ناگزير ارزيابي مي شود، اما با توجه به دشوار بودن اين فرآيند و هماهنگ کردن شش شرکت با يکديگر آيا تجربه و بلوغ کافي براي اين اقدام وجود دارد؟ سبحاني در پاسخ به اين سوال مي گويد: اميدوارم اين بلوغ در ميان تمام شرکت هايي که در منطقه ويژه خليج فارس سرمايه گذاري مي کنند وجود داشته باشد هرچند در صحبت هاي اوليه همگي موافقت خود را با اين ايده اعلام کرده اند، زيرا اين ايده در کل خوب است و همه کليت آن را قبول دارند، تنها چيزي که باقي مي ماند اين است که دل به کار بدهند و اين پروژه ملي که به نفع همه است را به پيش ببرند.

اجراي چنين پروژه اي قطعا به زمان زيادي نياز خواهد داشت، سبحاني در رابطه با اين موضوع که اين پروژه براي به نتيجه رسيدن به چه مدت زمان نياز خواهد داشت مي گويد: ببينيد ما اگر در هرمزگان طرح توسعه داشته باشيم منتظر نمي مانيم تا ببينيم کنسرسيوم به چه نتيجه اي مي رسد طبعا ما کار خود را انجام مي دهيم اما از طرفي جرقه اين ايده را هم زده ايم که کارهاي آن از حالاشروع شود، مثلاصبا فولاد در منطقه يک طرح احيا اجرا مي کند اما اگر همين طرح با هرمزگان، کاوه جنوب و باقي شرکت ها به صورت اشتراکي انجام شود مي توان به يک طرح هشت تا ۱۰ ميليون تني رسيد که بسيار اقتصادي است و قابليت فراواني براي صادرات ايجاد خواهد کرد.

سبحاني در پاسخ به اين سوال که از نگاه او بزرگ ترين چالش طرح ايجاد نخستين کنسرسيوم فولاد کشور چيست، مي گويد: اين طرح هرچقدر چالش داشته باشد از چالش تک روي يا احداث واحدهاي لکه اي و جزيره اي و با ظرفيت پايين کمتر خواهد بود. در واقع چالش اصلي، شرکت هاي کوچک و با ظرفيت پايين هستند. امروزه يک واحد ۸۰۰ هزار يا يک ميليون تني است که چالش به شمار مي رود، زيرا براي توليد يک ميليون تن فولاد بايد هزينه هاي زيادي بابت آب، برق، گاز و راه آهن پرداخت شود تا در نهايت به يک توليد اندک منتج شود در چنين شرايطي هزينه سرمايه گذاري براي توليد هر يک تن فولاد به شدت افزايش پيدا مي کند، درحالي که يک طرح ۱۰ ميليون تني هم همان راه آهن يا همان پست برق را نياز خواهد داشت. آن طور که از گفته هاي سبحاني برمي آيد او نگراني چنداني در رابطه با بازار صادراتي براي توليد ۱۰ ميليون تني فولاد در منطقه ويژه ندارد و مي گويد: ما در زمان تحريم ها به صادرات خود ادامه داديم حالاکه تحريم ها برداشته شده اند قطعا کار ما راحت تر خواهد شد ضمن اينکه ايران در رابطه با فولاد مزيت هاي زيادي نسبت به باقي توليدکنندگان در دنيا دارد و کيفيت محصولات ايراني در بازارهاي جهاني پذيرفته شده است.

 

منبع : ماین نیوز

برچسب‌ها

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

آخرین اخبار

پربازدیدترین‌ها

بازار جهانی

آموزش

کلیدواژه ها