به گزارش «پایگاه خبری بورس کالای ایران»، در همین حال سنگاپور به عنوان مرکز مالی آسیا صحنه رویارویی ابرقدرت های بورسی در کارزاری نفسگیر برای تصاحب بیشترین سهم از بازار آسیا شده است. بورس بین قارهای آمریکا سال گذشته با خرید بورس کالای سنگاپور و ایجاد شعبه آسیایی خود در این کشور کوچک اما پیشرو، اولین قدم را برای حضور در بازار روبه گسترش آسیا برداشت. بورس سنگاپور پیش از تصاحب توسط ICE ، اقدامات اساسی را برای ایجاد یک مرکز مالی معتبر برای مدیریت ریسک و کشف نرخ کالاها انجام داده بود. در واقع بورس های چین با درک وضعیت موجود و نگاه به بورس سنگاپور طی سه سال گذشته بود که راه اندازی قراردادهای جدید و متنوع کالایی را در اولویت برنامه هایشان قرار دادند. براین اساس اولین قرارداد آتی سنگ آهن توسط بورس سنگاپور راه اندازی شد و چین که به عنوان بزرگترین خریدار و مصرف کننده سنگ آهن مرجعیت قیمتی و اعتبار بازار خود برای کشف نرخ این کالا را از دست رفته می دید به سرعت اقدام به راه اندازی قرارداد مشابه اما با مطالعه و فرهنگ سازی صحیح در زنجیره تولید و ارزش این کالا در صنعت فولاد خود کرد. با این تفاسیر با تحکیم موقعیت بورس SMX سنگاپور، بورس بین قارهای با فرصت شناسی به سرعت اقدام به خرید بورس سنگاپور کرد تا به عنوان اولین بورس غیرآسیایی پایگاه مطمئنی در قلب تجارت آسیا برای خود دست و پا کرده باشد. به دنبال همین اقدام، بورس شیکاگو که در رقابت با بورس های اروپا، شاخه اروپایی بورس شیکاگو را در لندن راه اندازی کرده بود دفتر خود در سنگاپور را نیز افتتاح کرد تا با اتصال بازار سنگاپور به سامانه معاملات و تسویه شیکاگو زمینه را برای معاملات دوسویه بین آسیا و آمریکا فراهم کرده باشد. یورکسی ها هم درآسیا بورس سومی هم پیدا شد که آن بورس یورکس آلمان بود که آن هم به دنبال فتح قلل معاملاتی بر بام آسیاست. در این میان نکته جالب اینکه موسس بورس سنگاپور، بورس MCX هند است که با فناوری فایننشال تکنالجیز و با همان ترکیب هیات مدیره، بورس کالای سنگاپور را راه اندازی کرده بود. یک تفکر، یک مدیریت و یک فناوری، اما در دو اقتصاد کاملا متفاوت و نتیجه ای کاملا متفاوت! یکی در اوج موفقیت و دیگری در حضیض ناکامی. بورس MCX هند که ویترینی از انواع قراردادهای آتی صنعتی کشاورزی را در خود جای داده و عنوان بورس کالایی شماره یک هند را یدک می کشد و زمانی بورس اول آسیا در معاملات آتی طلا و نقره بود، این روزها حال و هوای خوبی ندارد. فشار نهاد ناظر، تغییر تیم مدیریتی به واسطه افت شدید بازار ناشی از سوء مدیریت و زیان مشتریان که عمدتا کشاورزان هستند و افزایش مالیات بر قراردادهای آتی باعث شده این بورس از روزهای طلایی خود فاصله بگیرد.