به گزارش «کالاخبر» به نقل از استیل مینت، برخی کارخانه های کوچکتر نیز درخواست هایی را به دولت ارائه داده اند که نشان می دهد درصدد کسب تاییدیه برای احداث واحد گندله سازی هستند. اما بر اساس برآوردهای استیل مینت، این ظرفیت های جدید قبل از سال مالی ۲۰۲۲ راه اندازی نمی شوند.

ایالت های تولیدکننده گندله هند کدامند؟

چنانچه از منظر دولتی نگاه کنیم خواهیم دید که بزرگترین ظرفیت در Odisha و به میزان ۳۷ میلیون تن جای گرفته است و بعد از آن Karnataka با ۲۷ میلیون تن، Jharkhand با حدود ۱۱ میلیون تن و Chhattigarh با حدود ۱۰ میلیون تن قرار دارند.

ایالت هایی مانند Andhra Pradesh و Bengal غربی هریک با ظرفیت ۸ میلیون تنی در این جمع حضور دارند درحالی که سایر ایالت ها تقریبا به طور مشترک تنها ۹ میلیون تن را به ظرفیت گندله سازی هند اضافه می کنند.

همچنین تولید واقعی در سال مالی جاری در حدود ۶۷.۷۵ میلیون تن با احتساب صادرات ۱۳.۷۵ میلیون تنی و مصرف داخلی در حدود ۵۴ میلیون تنی تثبیت شده است.

دلیل این رشد ظرفیت ها چیست؟

کارخانه ها به استفاده از گندله در کوره های بلند به جای سینتر تمایل زیادی نشان می دهند.

پس از یک دوره زمانی کیفیت ماده معدنی کاهش می یابد لذا بر خلاف سینتر، گندله به کارخانه ها انعطاف پذیری می دهد تا بتوانند ماده معدنی عیار پایین را مدیریت نمایند.

افزایش استفاده از گندله بیشتر با بهره وری و فشار دولت برای بهره مندی و تشوق برای گندله سازی باز می گردد.

در بلند مدت ذخایر عیار بالای سنگ آهن به پایان می رسد و هزینه سینترینگ ایجاد می کند و همچنین به لحاظ زیست محیطی سازگاری ندارد. لذا گندله سازی یک فرآیند پاکتر بوده و کاهش رد پای کربن یکی از دلایل افزایش ظرفیت گندله خواهد بود.

اگر هند قصد دارد به هدف ۳۰۰ میلیون تن ظرفیت نصب شده فولاد خام تا سال ۲۰۳۰ دست یابد این حرکت رو به جلو باید از سوی گندله حمایت شود نه سینتر چراکه اکنون فشارهای زیادی برای کربن زدایی و فولاد سبز وجود دارد.

علاوه بر این گندله امکان صادرات را دارد و درصورت نبود متقاضی داخلی کارخانه ها امکان صادرات آنرا دارند.