به گزارش «پایگاه خبری بورس کالای ایران»، با گذشت در حدود یک قرن از بحران های مالی جهان، سقوط های سنگین بازارهای جهانی در ۳۰ سال اخیر توسط کارشناس بازارهای مالی جهان، کالی کایدول، بررسی شده است که اهم آنها را از نظر می گذرانیم.
هنگامی که در ماه آگوست بازارهای جهانی به دلیل سقوط سنگین بازار چین ، با دوشنبه سیاه جدیدی در سال ۲۰۱۵ رو به رو شدند، همگی به یک تفکر مشترک رسیدند.
" آیا بحران دیگری در شرف وقوع است؟"
سهامداران همگی نگران این نکته بودند که آیا برای بازگشت بازارها به روزهای عادی زمان مشخصی لازم است یا باید حداقل ۱۰۰۰ روز معاملاتی از بازار منفی بگذرد تا دوباره روال معاملات عادی شود؟
با بررسی ۷ سقوط در ۳۰ سال اخیر در بازارهای جهانی تجربه ای تازه را با هم مرور می کنیم تا شاید برای بحران های بعدی بتوانیم از تجربیات گذشته استفاده کنیم.
بحران برنامه ریزی شده سال ۱۹۸۷ میلادی، مدت زمان بازگشت بازار به روال عادی پس از ۴۵۶ روز معاملاتی
بحران بازارهای آتلانتیک شمالی و جنوبی در سال ۱۹۸۷ اتفاق افتاد و پس از این که بازارهای این منطقه با رشد ۵ ساله و افزایش پی در پی شاخص ها همراه بودند، در نهایت سال ۱۹۸۷ را با سقوط تلخ به پایان رساندند.
در دوره مارگارت تاچر که خصوصی سازی ها یک به یک و با سرعت بالایی صورت می گرفت، بسیاری از مردم که علمی در خصوص بازارهای سرمایه نداشتند برای کسب سود بیشتر وارد این بازارها شدند و حجم معاملات روزانه آتلانتیک شمالی و جنوبی را افزایش دادند. در همان محدوده زمانی بود که دوشنبه سیاه، سایه خود را بر بازارهای این منطقه گستراند.
در این بازه زمانی بود که وال استریت نیز در یک روز با افت ۲۳ درصدی رو به رو شد و شاخص فوتسی ۱۰۰ نیز در دو روز ۲۰ درصد منفی شد.
بحران آسیایی سال ۱۹۹۷ میلادی، مدت زمان بازگشت بازار به روال عادی پس از ۴۶ روز معاملاتی
تصمیم آمریکا مبنی بر افزایش نرخ بهره در سال ۱۹۹۴ میلادی، تاثیر بسیار منفی بر بازار مکزیک برجای گذاشت تا جایی که مکزیک قادر به پرداخت بدهی های خود نبود.
بحران سال ۱۹۹۷ به قدری وسعت داشت که پس از مکزیک، تایلند، کره جنوبی و فیلیپین را هم درگیر کرد و بحران ها یک به یک به این کشورها نیز سرایت کرد و منجر به کاهش ارزش، واحد پولی رایج این کشورها و خروج سرمایه گذاران از بورس شد و اقتصاد دنیا را ذوب کرد.
بازارهای غربی افت کردند اما بازگشت این بازارها بسیار سریعتر از بازگشت بازارهای آسیایی اتفاق افتاد و بازارهای آسیایی نیز پس از قبول برنامه های محرک مالی توانستند پس از ۴۶ روز معاملاتی به روال عادی بازگردند.
بحران روسی سال ۱۹۹۸ میلادی، مدت زمان بازگشت بازار به روال عادی ۴۴ روز معاملاتی
یک سال پس از بحران آسیایی، نوسان در قیمت کالاهای اساسی موجب سقوط بازار اوراق خزانه روسیه شد. سرایت این بحران به بازار ارز و اوراق بدهی این کشور به سرعت صورت گرفت و پس از آن بازار سهام را به عنوان آخرین قربانی، با سقوط همراه کرد.
بحران حباب تکنولوژی سال ۲۰۰۰ میلادی، مدت زمان بازگشت بازار به روال عادی ۱۰۱۵ روز معاملاتی
دنیا وارد هزاره دوم شد و تکنولوژی مدرن روز به روز گسترش یافت تا حدی که فاصله ایجاد شده میان عصر تکنولوژی دهه ۱۹۹۰ با دهه ۲۰۰۰ بسیار زیاد شد و مردمی که شیفته گجت ها بودند به سرعت وارد شرکت های کامپیوتری و تکنولوژی شدند و سهام این شرکت ها را به امید آینده ای روشن تر خریداری کردند.
تب تکنولوژی ها به سرعت بالا گرفت و سهام این شرکت ها، حتی آن دسته از سهام شرکت های تکنولوژی که یک برنامه پایدار نداشتند نیز، در یک روز به دو برابر قیمت معامله می شدند. اما در نهایت حباب این بازارها خالی شد و حمله تروریستی ۹ سپتامبر سال ۲۰۱۱ به برج های دوقلوی آمریکا، بازار تکنولوژی را به زمین کوبید.
بحران مالی جهان سال ۲۰۰۸ میلادی، مدت زمان بازگشت به روال عادی بازار در ۲۳۰ روز معاملاتی
وقتی شرکت تأمین سرمایه لمن برادرز، فرم های ورشکستگی را پر کرد، بازارهای مالی دنیا وارد بحران شدند و بحران مانند ویروسی همه دنیا را فرا گرفت.
در مدت زمان بین ورشکستگی لمن برادرز و مارچ سال ۲۰۰۹، شاخص فوتسی لندن افت ۵۰۰۰ واحدی را به ثبت رساند و مدت تقریبی دو سال طول کشید تا بازارها دوباره به روال عادی بازگردند.
بحران بدهی یونان سال ۲۰۱۱ میلادی، مدت زمان بازگشت بازار به روال عادی ۱۱۶ روز معاملاتی
بحران بعدی در سال ۲۰۱۱ میلادی به وقوع پیوست و طولانی ترین بحران بدهی در تاریخ یونان به ثبت رسید.
ترس از اوضاع نا به سامان اقتصادی در یونان به سرعت فراگیر شد اما با پا در میانی موسسات اروپایی و صندوق بین المللی پول، اوضاع کمی آرام تر شد.
دوشنبه سیاه بازار چین در سال ۲۰۱۵، مدت زمان بازگشت بازار تا به حال ۳۶ روز اما همچنان این روند ادامه دارد
اعتماد به بازارهای سرمایه جهانی در ماه آگوست فروکش کرد که دلیل آن هم سقوط شدید بازارهای چین و حباب موجود در این بازار بود. در حالی که کارشناسان هنگامی که شاخص فوتسی لندن به قله ۶ هزار و ۵۲۶ واحد رسیده بود نخستین جرقه های سقوط را پیش بینی کرده بودند. هم اکنون شاخص فوتسی لندن ۶ هزار و ۳۳۹ واحد است.
نتیجه گیری:
با بررسی دلایل افت بازارهای جهانی در ۳۰ سال اخیر به این نتیجه می رسیم که تنها ۳ بحران مالی در این ۳۰ سال، به عنوان نقطه عطف بحران های مالی معرفی می شوند: بحران سال ۱۹۸۷، بحران تکنولوژی سال ۲۰۰۰ و بحران مالی جهانی سال ۲۰۰۸ میلادی.
مابقی بحران ها، از بحران ۱۹۹۷ بازارهای آسیایی تا بحران بدهی اروپا در سال ۲۰۱۱ میلادی، در فاز اصلاحی به سر بردند.
هشدار این بحران ها چیست؟
جان هاسلبی، مدیر چند صندوق سرمایه گذاری بزرگ در موسسه لاین تراست با تجربه ۳۰ ساله در بازارهای جهانی در این خصوص گفت: با بررسی این بحران ها به این نتیجه رسیدم که باید تنها بر ۴ نکته اصلی توجه ویژه ای داشته باشیم.
وی اضافه کرد: دلایل عمده تاثیرگذار بر بازارهای جهانی از دید من و پس از بررسی های گوناگون و آزمون و خطاهای مختلف، شاخص Vix (شاخص ترس از ورود سرمایه گذاران و کاهش اعتماد سرمایه گذاری که به نوعی یک شاخص رفتاری محسوب می شود) است که متغیرهای این شاخص اعم از ، قیمت طلا، قیمت دلار آمریکا، و نرخ بازدهی اوراق قرضه دولتی آمریکا است.
در این بین، راس مولد، مدیر صندوق AJ در این خصوص بیان داشت: ناخوشایندی های بازارهای سرمایه بیشتر وقتی اتفاق می افتد که بازار در یک دوره زمانی بلند مدت با عملکرد بسیار خوب همراه بوده است و از نشانه های دیگر این است که شرکت های بزرگ با کاهش درآمد همراه شوند و بحران در بدنه کلان اقتصادی ایجاد شود.
به این نتیجه می رسیم که کسانی که در روزهای بسیار پر قدرت و پر بازده بازارها بر روی موج صعوی سوار می شوند باید به فکر آینده نیز باشند، بازارها بهتر است با نوسان همراه باشند تا در مدت دو یا سه سال تواما روند مثبت داشته باشند، به این دلیل که روزهای تکراری مثبت نشانه خوبی برای آینده نیست .
منبع: سنا
ارسال نظر