به گزارش «کالاخبر» به نقل از فولاد ایران، حتی زمانی که قیمت سنگ آهن در اواسط سال ۲۰۱۹ از ۱۲۰ دلار در هر تن فراتر رفت این دیدگاه جا افتاده بود و به عنوان تاثیر فاجعه شکست سد شرکت واله در اوایل همان سال تفسیر شد. این بدبینی آنقدر ریشه دوانده بود که مشاهده بهبود پیوسته پایه های بازار را از نگاه ها پنهان ساخت.

در کمال تعجب و بر خلاف انتظار تحلیلگران، قیمت سنگ آهن در سال ۲۰۲۰ با افزایش ۷۴ درصدی روبرو شد و با اختلاف قابل توجهی از سایر فلزات پیشی گرفت. در نتیجه سیر صعودی قیمت سنگ آهن طی دو سال گذشته، فعالان بازارهای صنعتی و مالی از بهبود پایدار بازار اطمینان پیدا کرده اند به طوری که طلوع یک ابرچرخه جدید سنگ آهن به واقعیت تبدیل شده است. سنگ آهن خلوص ۶۲ درصد در دسامبر سال ۲۰۲۰ به حدود ۱۸۰ دلار در هر تن سی اف آر چین رسید، که در تقریبا ۱۰ سال گذشته بی سابقه بوده و در سال ۲۰۲۱ تا اواخر ژانویه در محدوده ۱۷۰ دلار هر تن قرار گرفت. پتانسیل شکل گیری یک ابرچرخه جدید زمانی بیشتر مورد توجه قرار گرفت که انتظار می رود محرک های مالی عظیم ابزار اصلی برای بهبود اقتصاد جهانی در دوران پس از کرونا باشند.

بدبینی نسبت به انتهای این چرخه در زمینه تقاضا بی اساس نبود. برآورد شده بود افت قیمت سنگ آهن از سال ۲۰۱۳ آغاز شود. چرا که تقاضای چین (که تقریبا نیمی از فولاد جهان را تولید می کند و سه چهارم از منابع جهانی سنگ آهن را مصرف می کند) در اوج ۸۰۰ میلیون تن تولید فولاد به اوج رسید و پروژه های زیربنایی عظیم آن در حال اتمام بودند و حباب بازار مسکن نیز خنثی شده بود.  

این نقطه "اوج" تولید فولاد برای ۳ تا ۴ سال (۲۰۱۳ تا ۲۰۱۶) ادامه داشت و همزمان با تلاش های چین در زمینه استفاده از بدهی های مازاد، کاهش موجودی انبارها و کاهش ظرفیت تولید بود. با تکمیل پاکسازی های مالی، چین رشد فزاینده اش را از سر گرفت و تا سال ۲۰۲۰ تولید فولاد خام آن از یک میلیارد تن فراتر رفت که ۲۰۰ میلیون تن بیشتر از اوج تولید قبلی بود! این رشد سالم به بازار سنگ آهن نیز راه پیدا کرد و تا سال ۲۰۲۰ محیط را برای بهبود و طلوع یک ابر چرخه جدید فراهم کرد، فرصتی که چند سال قبل غیرقابل تصور بود. در حقیقت، در حالی که میزان تولید فولاد در این اوج ثبات یافت، واردات سنگ آهن هرگز از رشد دست بر نداشت.

در سمت عرضه جهانی، فشار ها برای مقابله با بازگشت یک بازار قدرتمند حتی بیشتر بود. وقتی شرکت فورتسکیو در اواسط دهه ۲۰۰۰ وارد بازار سنگ آهن شد و مجهز به برنامه ای مختل کننده برای افزودن  ۲۰۰ میلیون تن عرضه به بازار بود، مجموع تولید سه شرکت معدنی بزرگ دنیا ۵۰۰ میلیون تن بود. برای حفظ سهم خود در بازار و پرداختن به شرایط رو به رشد تقاضای چین، این  انحصار چند جانبه که طی چند سال، بازیگران اصلی بازار را به چهار شرکت افزایش داد، با سرمایه گذاری حدود ۱۰۰ میلیارد دلاری در فرآیند توسعه همراه بود، در حالی که حدود ۷۰ درصد سهم بازار را در اختیار گرفت.

فقط در خلال چند سال، این ۴ غول معدنی تولید سنگ آهن را دو برابر کرده به بیش از یک میلیارد تن در سال رساندند در حالی که ورود بازیگر جدید احتمالی به بازار را محدود کردند. آنها منحنی هزینه ها را آنقدر کم تعیین کردند که انتظار نمی رفت قیمت های نقدی به جایی نزدیک به اوج آخرین ابرچرخه بازگردد و این اوضاع یک چشم انداز بدبینانه از یک کف قیمت طولانی و مسیری طولانی برای بهبود را به وجود آورد. با این حال ،۴ غول معدنی دنیا سرمایه گذاری عمده جدیدی (به غیر از سرمایه پایدار) را متعهد نشده اند.