به گزارش «کالاخبر» به نقل از پردازش، تنها کشور پیشرفته با افزایش تولید کره ­جنوبی خواهد بود زیرا کره­‌شمالی در مجموع آن لحاظ شده است – مجموع تولید کره در سال ۲۰۵۰ برابر با ۹۰ میلیون تن در مقابل ۷۳ میلیون تن در سال ۲۰۱۹ است. موسسه WSD انتظار افزایش گسترده تقاضای فولاد کره‌­شمالی در هنگام ادغام دو اقتصاد را دارد. کره‌­شمالی مشابه ویتنام، کره‌­جنوبی، ژاپن، تایوان، اندونزی و چین دارای بندرهای آب عمیق در سواحل شرقی و غربی خود است که مکانی عالی برای کارخانه تولید فولاد در ابعاد بزرگ (مگاکارخانه) خواهد بود.

در ROW، بیشترین افزایش در تولید فولاد در هند اتفاق می افتد، با برآورد تولید سال ۲۰۵۰ در ۲۵۰ میلیون تن درمقابل ۱۱۰ میلیون تن در سال ۲۰۱۹ با این حال، پیش ­بینی WSD برای هند با حداقل میزان ۱۲۵ میلیون تن هنوز کمتر از انتظار بسیاری از کارشناسان در هند و جاهای دیگر است.

در چین، گرچه میزان تولید در سال ۲۰۵۰ به ۸۰۰ میلیون تن در مقابل ۹۹۶ میلیون تن در سال ۲۰۱۹ کاهش می­یابد، اما تولید فولاد با کوره [قوس] الکتریکی به ۲۰۰ میلیون تن در مقابل ۱۰۷ میلیون تن در سال ۲۰۱۹ افزایش پیدا خواهد کرد.

تولید جهانی فولاد با کوره اکسیژنی (BOF) در سال ۲۰۵۰ پیش­‌بینی شده که ۱/۱۲۴ میلیارد تن یا ۱۷ درصد کمتر از میزان ۱۳۵۵ میلیارد تن محقق شده در سال ۲۰۱۹ باشد. تولید کشورهای پیشرفته با ۲۸٫۷ درصد کاهش از ۲۷۳ میلیون تن به ۱۹۴ میلیون تن می­رسد؛تولید چین با ۳۲٫۵ درصد افت از ۸۸۹ میلیون تن به ۶۰۰ میلیون تن می­رسد؛ و در مورد ROW با ۵۹ درصد رشد از ۱۹۳ میلیون تن به ۳۰۷ میلیون تن افزایش می­یابد.

تولید جهانی فولاد با کوره قوس الکتریکی (EAF) در سال ۲۰۵۰ پیش‌­بینی شده که ۷۶۳ میلیون تن یا ۴۷/۳ درصد بیشتر از ۵۱۸ میلیون تن محقق­شده در سال ۲۰۱۹ باشد. تولید کشورهای پیشرفته با افزایش ۲۹/۶ درصدی از ۱۸۶ میلیون تن به ۲۴۱ میلیون تن؛ تولید چین با ۸۷ درصد افزایش از ۱۰۷ میلیون تن به ۲۰۰ میلیون تن؛ و تولید ROW با ۴۳ درصد افزایش از ۲۲۵ میلیون تن به ۳۲۲ میلیون تن خواهند رسید.

ایجاد قراضه فولادی فرسوده تا سال ۲۰۵۰ افزایش خواهد یافت زیرا ذخیره جهانی این نوع قراضه (فولاد با قدمت ۴۰–۱۰ سال) بیش از دو برابر خواهد شد و از ۱۴/۴ میلیارد تن در سال ۲۰۱۹ به حدود ۳۲ میلیارد تن خواهد رسید. اگر این ارقام را بر ۳۱ تقسیم کنیم برای در نظر گرفتن ذخیره سالانه با عمر ۱۰ تا ۴۰ سال، تولید قراضه فرسوده فولادی در سال ۲۰۵۰ بیش از ۵۰۰ میلیون تن در سال بالاتر از سال ۲۰۱۹ خواهد بود.

تولید آهن اسفنجی (DRI) در سال ۲۰۵۰ به حدود ۲۷۲ میلیون تن در مقابل ۱۰۸ میلیون تن در سال ۲۰۱۹ افزایش پیدا می­کند. با مسلم فرض کردن اینکه الکترولیزرها می‌وانند با هزینه کم از طریق الکترولیز هیدروژن تولید کنند، زیرا آنها برای تولید مقادیر عظیمی هیدروژن با استفاده از انرژی الکتریکی تجدیدپذیر با قیمت مناسب طراحی‌شده‌اند، بیش از ۵۰ درصد از افزایش تولید DRI با روش بدون انتشار کربن خواهد بود، زیرا بر پایه هیدروژن است.

افزایش تولید DRI به میزان ۱۶۴ میلیون تن در سالتا سال ۲۰۵۰ شامل ۱۰۰ میلیون تن در چین، ۳۲ میلیون تن در کشورهای پیشرفته و ۳۲ میلیون تن در بقیه کشورهای جهان است.